“Je opleiding begint pas eens je op de werkvloer staat”

We zetten graag de mensen achter de werkgroepen in de kijker. Wie zijn ze en waar komt hun passie voor verpleegkunde vandaan? Liesbeth Van Uytvanghe (47 jaar) is verpleegkundig pijnconsulent in het OLV Ziekenhuis Aalst-Asse-Ninove en lid van de werkgroep Pijnverpleegkundigen.

Waarom ben je verpleegkundige geworden?

Tijdens mijn middelbare studies twijfelde ik tussen een job in het onderwijs of de zorgsector. Door verschillende vakantiejobs in een woonzorgcentrum ben ik toch overstag gegaan voor de zorg. Vooral het sociale aspect trok me over de streep. Het is fijn om met de mensen een babbeltje te slaan. De job draait om veel meer dan louter het verzorgen zelf. Ik ben er graag voor de mensen en bied hen met plezier een luisterend oor.

Wat boeit je in je job?

Het persoonlijk contact met zowel patiënten als collega’s geeft me veel energie. Ik heb ook het geluk dat ik op verschillende afdelingen kom en op drie campussen werk. Mijn job is dus heel afwisselend door die veelzijdigheid aan contacten. Bovendien krijg ik de kans om me regelmatig bij te scholen. Ik geef met plezier mijn kennis door aan collega’s. En ik werk trouwens als gastdocent mee aan de opleiding voor referentiepijnverpleegkundigen. Dat leunt dan weer aan bij mijn interesses toen ik tiener was. Een leuke combinatie van onderwijs en zorg dus.

Wat is een belangrijke eigenschap van een verpleegkundige?

Flexibiliteit en verantwoordelijkheidsgevoel zijn voor mij essentieel. Verpleegkundige zijn is geen 9-to-5-job. Ook de zin om nieuwe zaken te willen leren typeert een goede verpleegkundige, net als de aandacht voor het menselijke aspect. Een verpleegkundige moet zich kunnen inleven in de situatie van de zorgvrager. Die persoon heeft altijd recht op informatie en ondersteuning. Hoe druk het ook is voor de verpleegkundige.

Wat zijn de mooie momenten op de werkvloer?

Wanneer we een klein verschil kunnen maken voor een patiënt of wanneer we een collega of student waar we mee samenwerken zien evolueren. Daar doe ik het voor. Het was ook bijzonder hoe COVID19 mensen van verschillende afdelingen samenbracht als team. Elk met de wil er iets moois van te maken. Het toont hoeveel veerkracht we hebben, ook tijdens extreme omstandigheden.

Zijn er ook minder fijne momenten?

Geconfronteerd worden met de beperkingen van de geneeskunde vind ik moeilijk. Er zijn helaas geen wondermiddeltjes beschikbaar. Soms moeten we een patiënt zeggen dat we niet meer kunnen doen. Dat geeft me een enorm machteloos gevoel.

Wat zijn de uitdagingen van vandaag en morgen voor verpleegkundigen?

Dat verpleegkunde een knelpuntberoep is en de werkdruk dus hoog ligt, is niet nieuw. Toch vind ik dat we er het beste van moeten maken. Veel hangt af van het team waarin je zit, maar je kan zelf een positieve bijdrage leveren en het verschil maken. Daarnaast is het belangrijk om te beseffen dat je opleiding eigenlijk pas begint eens je op de werkvloer staat. De medische wereld verandert aan een razendsnel tempo, dus continu bijleren is noodzakelijk. Met je opleiding krijg je de basis mee en dan begint het pas.

Wat doe je in je vrije tijd?

Ik kook heel graag voor familie en vrienden, vooral desserts. Ook op het werk mogen ze geregeld van mijn bakkunsten proeven. Dat waarderen de collega’s wel. Mijn favoriet blijft een recept van mijn grootmoeder voor een overheerlijke chocoladecake. Reizen en op restaurant gaan vind ik heel ontspannend, maar met de pandemie was dat nu niet echt mogelijk. Dus mijn man en ik wandelen veel en hebben zo al heel leuke plekjes ontdekt.

Wil jij ook lid worden van de werkgroepen of Regionale Netwerken van NVKVV? Schrijf je in met een mailtje naar info@nvkvv.be.